IPC
اInter Process Communication) IPC) به روش‌هایی میگن که Processها در یک سیستم عامل می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند و داده‌ها را بین خودشان به اشتراک بگذارند. از آنجا که پردازه‌ها معمولاً فضای حافظه مستقل دارند، سیستم‌عامل مکانیسم‌های مختلفی برای ارتباط بین آن‌ها فراهم کرده است.
انواع روش‌های IPC:
۱. Pipe
- یک کانال یک‌طرفه برای ارتباط بین پردازه‌هاست.
- معمولاً بین پردازه‌های والد و فرزند استفاده می‌شود.
- مثال در لینوکس:
|در خط فرمان (مثلls | grep "file").
۲. Named Pipe (FIFO) #todo
- مشابه Pipe است، اما یک فایل خاص در سیستم فایل دارد و پردازه‌های نامرتبط هم می‌توانند از آن استفاده کنند.
۳. Message Queues (صف‌های پیام)
- پیام‌ها در یک صف ذخیره می‌شوند و پردازه‌ها می‌توانند آن‌ها را بخوانند یا بنویسند.([[Rabbitmq]])
- برخلاف Pipe، دوطرفه است و می‌تواند بین چندین پردازه مشترک باشد.
۴. Shared Memory (حافظه مشترک)
- یک بخش از حافظه RAM بین چند پردازه به اشتراک گذاشته می‌شود.
- سریع‌ترین روش IPC، چون نیاز به کپی کردن داده ندارد.
- نیاز به هماهنگی (مثلاً با Semaphore) دارد تا از تداخل جلوگیری شود.
۵. Semaphore (سیگنال) #todo
- یک متغیر هماهنگ‌کننده برای کنترل دسترسی به منابع مشترک بین پردازه‌ها.
- مثلاً برای جلوگیری از Race Condition در دسترسی به حافظه مشترک.
۶. Signal (سیگنال)
- یک روش برای ارسال اعلان‌های ساده به پردازه‌ها (مثل
kill -9در لینوکس). - برای ارتباط ساده و غیرهمزمان استفاده می‌شود.
۷. Socket (سوکت)
- برای ارتباط بین پردازه‌ها حتی روی ماشین‌های مختلف (شبکه).
- هم در اینترنت و هم در یک سیستم محلی کاربرد دارد.